مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.فرهنگ و جامعه به عنوان روش پژوهشی ریموند ویلیامز
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- سوالات روش همیشه بازتابی از خود هستند. حتی عبارت روش (یا متد) نهفته در واژه متا در یونان باستان است، همچنان که روش ها شکل گسترده «روش های متا» هستند که معنای آن را مورد مداقه قرار می دهیم. برای روش همیشه تاملاتی وجود داشته است، که هم برای قرن بیست و یکم و هم برای عصر باستان صادق است. درک قرن بیست و یکم از متا همانند پرسشی است که دلالت بر خودش دارد و درک باستانی از متا نیز پس از آن، در سراسر آن و در میان آن اثرگذار است.
استاد: دکتر عبداللهیان
نویسنده: جان دورهام پیترز
مترجم: عادل میرشاهی
تاملاتی در روش تقریبا همیشه تجدید ساختار را فرموله می کند. جغد روش تنها در هنگام غروب پرواز می کند. با وجود تورم در برخی از شاخه های نظامی علوم قرن بیستم به تکنیک های معرفت شناسانه، روش با غنای بیشتری به عنوان اگزیستانسیال، حتی اخلاقی درک می شود، مشکل این است که چگونه وارد یکی از روابط بشویم. در سوالات تاریخی، روش گذشته را ارائه می کند: روش دروازه بان جهان روح است.
روش تنظیم می کند که چه پیامی می تواند میان زندگی و مرگ عبور کند. روش عنوانی جالب و رها شده است که برای آنها که آن را می بینند تنها به عنوان مجموعه ای از تکنیک تلقی می شود. یکی از دفاع های بزرگ انسانی پرس و جویی است که بعد از قرن بیستم انجام شده است، حقیقت هانس گئورگ گادامر و روش (1989)، به شدت برخلاف مفهوم علمی روش به عنوان تکنیک ثبت شده است که ممکن است به طور مناسب تر روش یا حقیقت نامیده شود. برای گادامر، مطالعات انسانی مناسب آنهایی هستند که کاملا بی نیاز از هرگونه تکنیکی می باشند، و با استفاده از روش اجازه شناسایی علمی می یابند، وی اجازه می دهد دشمنانش مشکل را تعریف کنند. یک جایگاه کمتر رادیکال و بیشتر مفید، روش را غنی تر می شناسد تا یک سوال از نگرش سیاسی و دیدگاه اخلاقی که ما را به گذشته، جهان و سایر افراد می برد.
فرهنگ و جامعه به عنوان روش پژوهشی ریموند ویلیامز (خلاصه مقاله)
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- مقاله با این جمله آغاز می شود که « سوالات روش همیشه بازتابی از خود هستند.» پیترز عبارت «متد» یا روش را برگرفته از واژه باستانی «متا» می داند و در بخش ابتدایی به این مساله می پردازد. وی معتقد است که از دوران باستان تا قرن بیست و یکم در مورش روش تاملاتی وجود داشته است و او درک قرن بیست و یکمی را متاثر از درک باستانی از این واژه می داند.
نویسنده: جان دورهام پیترز
ترجمه: عادل میرشاهی
او می گوید کار روش این است که فرمولی برای تجدید ساختار ارائه می کند. او می گوید از آنجاکه شاخه های بیشتری از قرن بیستم به این طرف از تکنیک های اپیسمولوژیک استفاده کرده اند، روش به عنوان یک شیوه درمان یا همان اگزیستانسیال یا حتی اخلاق درک می شود. او سپس برای روش یک سری نقش تعریف می کند:
1. دروازه بان روح جهان است.
2. تنظیم می کند که چه پیامی می تواند میان زندگی و مرگ عبور کند.
3. بعضی ها از روش به عنوان مجموعه ای تکنیک یاد می کنند.
مفهوم «حقیقت» گادامر به شدت بر مفهوم علمی روش به عنوان تکنیک تاثیر گذاشته و آنها را به هم نزدیک و برابر هم قرار داده است.
نویسنده آنگاه به کتاب جامعه و فرهنگ می پردازد و می گوید این کتاب یکی از چندین متنی است که برای دفاع از چارچوب های فکری و تحلیل جامعه، فرهنگ و زمانه های سیاسی رسانه نوشته شده است. او این کتاب را همسو با سایر کارهای بنیادین تحلیلی چپ گرا در فرهنگ و جامعه انگلستان پس از جنگ، کتاب ریچارد هوگارت با عنوان «استفاده ادبی»(1957) و کتاب ای. پی. تامپسون با عنوان «موفقیت های طبقه کارگر انگلستان»، و همچنین کتاب ویلیامز با عنوان «انقلاب طویل»(1961) می داند و آن را همجهت با تئوری انتقادی آلمان و جریان شناسی رسانه ای امریکایی نمی بیند. این کتاب نکات برجسته را نشان می دهد.
منابع مقاله از عادی تا ساختارمند
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در ترجمه پیشین که البته بدون ویرایش منتشر شد، بخش منابع منتشر نشده بود که در این قسمت می توانید منابع را به طور کامل دریافت کنید.
Barnett, C. (2004) “Neither Poison nor Cure: Space, Scale, and Public Life in Media
Theory,” in Nick Couldry and Anna McCarthy (eds.), MediaSpace: Place, Scale, and
Culture in a Media Age (London: Routledge), pp. 58–74.
Bennett, T. (1992) “Putting Policy into Cultural Studies,” in Grossberg et al. (eds.),
Cultural Studies (New York: Routledge), pp. 23–33.
Bennett, T. (1998) Culture: a Reformer’s Science (London and Thousand Oaks, CA: Sage
Publications).
Brunsdon, C. (1996) “A Thief in the Night: Stories of Feminism in the 1970s at
CCCS,” in David Morley and Kuan-Hsing Chen (eds.), Stuart Hall: Critical Dialogues
in Cultural Studies (London: Routledge), pp. 276–86.
Brunsdon, C. (1999) The Feminist, the Housewife, and the Soap Opera (New York: Oxford
University Press).
Brunsdon, C., C. Johnson, R. Moseley and H. Wheatley (2001) “Factual Entertainment
on British Television: the Midlands TV Research Group’s ‘8–9 Project’,” European
Journal of Cultural Studies, 4(1): 29–62.
Burke, Peter (ed.) (2001) New Perspectives on Historical Writing (University Park, PA:
Pennsylvania State University Press). ادامه مطلب ...