مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.تفاوت نگاه مطالعات فرهنگی و جامعه شناسی به فرهنگ
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در جامعه شناسی وظیفه ای نسبت به فرهنگ وجود دارد و این وظیفه تغییر فرهنگ به فرهنگ متعالی است.
در حالیکه مطالعات فرهنگی از باید و نباید های فرهنگی هیچ حرفی به میان نمی آورد. اما جامعه شناسی می گوید نخبه ها باید این تغییرات را ایجاد کنند.
در این خصوص می توانید «منتقدان فرهنگ» و «فرهنگ و آنارشی» را بخوانید.
آرنولد می گوید: آنارشی فرهنگ تولید می کند. نخبگان نظم تولید می کنند. این کتاب نقد زیبایی شناسی از فرهنگ ارائه می دهد.
در واقع ما در جامعه شناسی نگاهی دستوری به مقوله فرهنگ داریم در حالیکه، در مطالعات فرهنگی صرفا مشاهده می کنیم.
توجه به فرهنگ در نهایت از دل جامعه شناسی با رویکردی تغییری به دست می آید. توجه جامعه شناسی به «ذهنیت، کنش اجتماعی و ساختار» است.
بحث فرهنگ در جامعه شناسی به این دلیل مطرح می شود که جامعه شناس می خواهد تاثیر جامعه را بر کنش گر بداند. جامعه شناسی با رویکردی تفسیری به ذهن کنشگر می پردازد. ذهنی که ارزش و یک سری ایده ها دارد.
دورکیم به عنوان یک جامعه شناس به فرهنگ به طور مستقیم اشاره نمی کند. دکتر مهری بهار معتقد است که دورکیم را نباید صرفا به عنوان یک ساختارگرا در نظر گرفت. او به حقیقتی به نام خودکشی اشاره می کند و می گوید که ساختارهای جامعه این حقیقت را ایجاد کرده اند.
ساختارها باید با ذهن کنشگر تعامل داشته باشند. در واقع بین کنشگر، ساختار، هژمونی و ... نوعی تعامل وجود دارد.
اما مطالعات فرهنگی به مواردی می پردازد که در جامعه شناسی به آنها پرداخته نمی شود. حاشیه ها مورد بحث مطالعات فرهنگی است. در مطالعات فرهنگی نسل اول ویلیامز را داریم که با نگاهی تاریخی به جلو می رود. اما در نسل بعدی دیگر این نگاه تاریخی وجود ندارد.
منابع مقاله فرهنگ و جامعه به عنوان روش پژوهشی ریموند ویلیامز
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در مقاله فرهنگ و جامعه به عنوان روش پژوهشی ریموند ویلیامز که پیشتر در همین سایت منتشر شده بود از منابع زیر استفاده شده است:
Arendt, Hannah (1958) The Human Condition (Chicago: University of Chicago
Press).
Berelson, Bernard, Paul F. Lazarsfeld, and William McPhee (1954) Voting (Chicago:
University of Chicago Press).
Corner, John (1995) Television Form and Public Address (New York: Edward
Arnold).
Curran, James (1990) “The New Revisionism in Mass Communication Research: A
Reappraisal,” European Journal of Communication, 5:2–3: 135–64.
Eagleton, Terry (1976) Criticism and Ideology (London: NLB).
Eagleton, Terry (1984) The Function of Criticism: From the Spectator to Post-structuralism
(London: Verso). ادامه مطلب ...
فرهنگ و جامعه به عنوان روش پژوهشی ریموند ویلیامز
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- سوالات روش همیشه بازتابی از خود هستند. حتی عبارت روش (یا متد) نهفته در واژه متا در یونان باستان است، همچنان که روش ها شکل گسترده «روش های متا» هستند که معنای آن را مورد مداقه قرار می دهیم. برای روش همیشه تاملاتی وجود داشته است، که هم برای قرن بیست و یکم و هم برای عصر باستان صادق است. درک قرن بیست و یکم از متا همانند پرسشی است که دلالت بر خودش دارد و درک باستانی از متا نیز پس از آن، در سراسر آن و در میان آن اثرگذار است.
استاد: دکتر عبداللهیان
نویسنده: جان دورهام پیترز
مترجم: عادل میرشاهی
تاملاتی در روش تقریبا همیشه تجدید ساختار را فرموله می کند. جغد روش تنها در هنگام غروب پرواز می کند. با وجود تورم در برخی از شاخه های نظامی علوم قرن بیستم به تکنیک های معرفت شناسانه، روش با غنای بیشتری به عنوان اگزیستانسیال، حتی اخلاقی درک می شود، مشکل این است که چگونه وارد یکی از روابط بشویم. در سوالات تاریخی، روش گذشته را ارائه می کند: روش دروازه بان جهان روح است.
روش تنظیم می کند که چه پیامی می تواند میان زندگی و مرگ عبور کند. روش عنوانی جالب و رها شده است که برای آنها که آن را می بینند تنها به عنوان مجموعه ای از تکنیک تلقی می شود. یکی از دفاع های بزرگ انسانی پرس و جویی است که بعد از قرن بیستم انجام شده است، حقیقت هانس گئورگ گادامر و روش (1989)، به شدت برخلاف مفهوم علمی روش به عنوان تکنیک ثبت شده است که ممکن است به طور مناسب تر روش یا حقیقت نامیده شود. برای گادامر، مطالعات انسانی مناسب آنهایی هستند که کاملا بی نیاز از هرگونه تکنیکی می باشند، و با استفاده از روش اجازه شناسایی علمی می یابند، وی اجازه می دهد دشمنانش مشکل را تعریف کنند. یک جایگاه کمتر رادیکال و بیشتر مفید، روش را غنی تر می شناسد تا یک سوال از نگرش سیاسی و دیدگاه اخلاقی که ما را به گذشته، جهان و سایر افراد می برد.