مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.
مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.تفاوت عمل در فضای فیزیکی و عمل در فضای مجازی
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- حوزه فضای مجازی بر خلاف حوزه فضای فیزیکی دارای بعد نمی باشد لذا این حوزه خالی از زمان و خالی از مکان است و آنطور که کاستلز از آن به از جاکندگی تعریف و تعبیر می کند.
در فضای مجازی حوزه دسترسی به شدت متفاوت با فضای فیزیکی است. بسیار از محدودیت هایی که در فضای فیزیکی وجود دارد در فضای مجازی وجود ندارد و این امر اگرچه در بدای امر امکان دارد اینگونه به ذهن متبادر کند که فضای مجازی فضای ایده آلی برای محتواست، اما در عین حال مخاطرات خودش را به همراه دارد. در این نوشتار به ابعاد مختلف تفاوت های میان عمل فیزیکی و عمل در فضای مجازی می پردازیم.
1. پشیمانی در فضای فیزیکی در مقایسه با پیشمانی در فضای مجازی قرار می گیرد: فضای فیزیکی به افراد اجازه جبران اشتباهات را می دهد. بسیاری از موارد هستند که در دایره محدودی باقی می مانند. اما به عنوان مثال اگر یک خبر در مطبوعات منتشر شود، حداکثر می تواند در چارچوب و دایره افرادی قرار گیرد که در تماس با صاحب نشریه هستند. بسیاری از اوقات می توان نشریه را متوقف کرد و یا آن را از دکه های روزنامه و مطبوعات جمع آوری نمود. اما در فضای مجازی، خبری که منتشر شد با سرعت پراکنش بالایی روبرو می شود و جلوگیری از آن گاهی بسیار دشوار می باشد.
2. محدودیت دایره پراکنش در فضای فیزیکی نسبت به فضای مجازی: در فضای فیزیکی اطلاعات در سطح محدودی پراکنده می شود و هزینه های پراکنش اطلاعات به اندازه ای بالاست که جز آنچه اهمیت بسیار برای مراکز قدرت و ثروت دارد پراکنده نمی شود. اما در فضای مجازی با کمترین هزینه پراکنش صورت می گیرد و افراد فراوانی می توانند در جریان اطلاعات قرار گیرند.
3. ماندگاری عمل در فضای مجازی در مقایسه با فضای فیزیکی: در فضای فیزیکی محدودیت هایی باعث جلوگیری از مانایی اقدامات می شود. اما در فضای مجازی مانایی عمل بیشتر است.
4. شعاع اثرگذاری در فضای فیزیکی نسبت به فضای مجازی: هر عملی که در فضای مجازی صورت می گیرد به دلیل امکان دسترسی همگان به آن (به طور بالقوه) اثرگذاری را به شدت افزایش می دهد. در صورتی که در فضای مجازی اثرگذاری محدود به حضور افراد است.
5. ارتباط یک نفر با همه به ارتباط یک نفر با یک نفر و ارتباط همه با همه تبدیل شده است. بدین معنا که پس از ورود تکنولوژی های ارتباطی و اطلاعاتی اولیه نظیر رادیو و تلویزیون که حالت یک نفر به همه را ممکن کرده بود، پس از ورود تکنولوژی های ارتباط مجازی، امکان اتصال یک نفر به چند نفر و چند نفر به یک نفر و چند نفر به چند نفر نیز ممکن شد. به عبارت دیگر تعامل جای ارسال را گرفت.
در مجموع می توان گفت که ماهیت فضای مجازی با فضای فیزیکی تفاوت های عمیقی را در اثرات آن ایجاد کرده است. و لذا می طلبد که نظام حقوقی جداگانه ای برای آن در نظر گرفته شود. شعاع تاثیر آن متفاوت شده است و نحوه جبران نیز بسیار متفاوت می باشد.
