مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.مطالعات فرهنگی و رسانه ایران
این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.«خودت را بخوان»: متن، مخاطب و روش در مطالعات فرهنگی
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- یک گفته هست که از گذشته غصب شده است، که عقل اکتسابی است، نه با خواندن کتاب بلکه از طریق افراد بدست می آید. در نتیجه آن کسانی که نمی توانند خرد خودشان را به دیگران اثبات کنند، شوق فراوانی برای نمایش اینکه به چیزهایی فکر می کنند که در وجود بشر خوانده اند دارند، این کار از طریق انتقادات بی رحمانه از یکدیگر پشت سر آنها انجام می شود. اما گفته دیگری نیز وجود دارد که چیزی از درک آن نمی گذرد. اینکه ممکن است با خواندن دیگری چیزهای درستی را یاد بگیریم، اگر آنها درد هایی باشند و خودشان خوانده شوند.
توماس هابز
نویسنده: جان هارتلی
مترجم: عادل میرشاهی
«روش» در مطالعات فرهنگی تاریخی بحث بر انگیز دارد، از جایی که مطالعات فرهنگی آغاز شد مورد توجه منتقدان و طرفداران به عنوان یک مشی جدید و پیشرو قرار گرفت. روشی نوآورانه و یا تازه به دوران رسیده، وابسته به جایی بود که در آن قرار گرفته بود. به عنوان یک جلسه میان رشته ای، روش هیچ جایگاهی نداشت. مطالعات فرهنگی خودش یک محل برای بحث پیرامون مسائل مهمی شد که دانش موسساتی را به طور کلی با خود روبرو کرده بود. رشته ای قابل ترجمه و با زبانی مشترک از نقد ادبی، مارکسیسم، انسان شناسی، روانشناسی و علوم اجتماعی ظهور یافت که آنها پروتکل های نامناسبی برای آنچه مدرک به حساب می آمدند بودند. اینکه چگونه باید آن را جمع آوری کرد و چگونه می توان آن را تعمیم داد.
به عنوان یک مذاکره بین رشته ای، مطالعات فرهنگی سبب ادامه تلاطم های روش شناسی شد. چگونه تجزیه و تحلیل زبان گفتاری و نگارشی، تصاویر بصری و توالی سمعی و بصری برای معانی فرهنگی انجام می شود؟ چگونه شواهدی از توالی دلایل علی تولید می شوند که جهان معنا را با جهان قدرت متصل می کند؟ چگونه به سوالاتی متصل شویم که ساختار (اقتصادی، طبقه و غیره) با سوالات آژانس (ذهنیت فردی، خلاقیت، غیره)؟ چگونه به منظور حل این سوالات نظری جدید، ایده های سیاسی یا فلسفی، از قبیل فمنیسم، ساختارگرایی، پساساختارگرایی، پست مدرنیسم، پست استعمارگری به کار برده شود؟ این ها قابل توجه همه بوده و مسائل مورد اختلاف است.
روش شناسی مقاله مروری بر مطالعات احساسی و موسیقی
عنوان انگلیسی مقاله:
A Review of Music and Emotion Studies: Approaches, Emotion Models, and Stimuli
نام نویسندگان به انگلیسی:
Tuomas Eerola and Jonna K. Vuoskoski
ترجمه فارسی عنوان مقاله:
« مروری بر مطالعات احساسی و موسیقی: رویکردها، مدل های احساسی و انگیختار»
نویسندگان: توماس ایرولا و جوانا کی. ووسکاسکی
منبع: درک موسیقی: یک ژورنال میان رشته ای، جلد 30، شماره 3، فوریه 2013، صفحات: 340-307.
دانشگاه: کالیفرنیا، ایالات متحده امریکا
روش شناسی
معیارهای ورود به مطالعه
برای مرور کلی انسان از رویکردها، مدل های احساسی و انگیختار در چارچوب حوزه موسیقی و احساسات استفاده شد. ما مطالعات منتشر شده از سال 1988 تا فوریه 2009 را که در ژورنال ها یا کنفرانس های دارای فرآیند داوری منتشر شده بودند را مرور کردیم، در نتیجه 20 سال مطالعات را پوشش دادیم. با وجود طبیعت موسیقی و کانال های نشر احساسی (روانشناسی، مهندسی، موسیقی شناسی، هنرهای صوتی، و حتی داروسازی)، ما اقدام به جمع آوری مطالعات ویژه از سایک اینفو و ریل میوزینگ با کلمات کلیدی مناسب (از قبیل: موسیقی، احساس، اثر، حالت، بیان) کردیم. ما همچنین از سایر مطالعاتی که در این زمینه انجام شده بود استفاده کردیم. برای محدود کردن تعداد مطالعات ما فصل هایی از کتاب را جدا کردیم، متون غیر انگلیسی و مقالات غیر چاپی نیز در این زمره بودند. در مجموع 251 مطالعه از مواردی که در آنها تحقیق کردیم در 308 موردی که تحقیق توماس ارولا و جوانا کی. ووسکاسکی روی آن انجام شده است، وجود ندارد. همه از مواردی هستند که کتابخانه آنلاین ژورنال های دانشگاهی (JSROR) و رویکرد اقتضایی، مدل احساسی، تمرکز بر احساس و جزئیات انگیختار در اختیار ما قرار داد. تمرکز به این گونه ما را مطمئن ساخت که کار در حال حاضر توسط جازلین و لاکا (2003) انجام شده بود حداقل تکرار را داشت و بنابراین ما تفاوتی ایجاد کرده بودیم، به روز شده بودیم و چشم اندازی وسیعتر برای آنچه محققان این حوزه انخاب می کردند انجام داده بودیم.
رویکردهای تحقیق
در طول این فرآیند مشاهده، رویکردهای تحقیقی به هفت طبقه عمده تقسیم شده بودند: نظری، گزارش شخصی، زیستی، بالینی، توسعه ای، تحلیل موسیقایی، و تفاوت های فردی و فرهنگی. این طبقه بندی ها متقابلا منحصر به فرد نیستند آنچنان که ممکن است مطالعه هر دو رویکرد گزارش شخصی و زیستی را (به منظور ارائه مثالی از همپوشانی مشترک) ارائه دهد. نمونه هایی از مطالعاتی که نماینده هر طبقه است بعدا داده خواهد شد. رویکرد نظری شامل غیر تجربی برای فورموله کردن احساسات در قالب دامنه موسیقی، شامل مرور مطالعات می شود. به بیان دیگر، رویکردها بدون شواهد تجربی برای حمایت آنها هستند. این نکته قابل توجه است که البته همه مطالعات تجربی همچنین فرضیه های نظری به منظور باطل کردن یا تایید کردن این مفاهیم مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، برای استفاده از این مرور آنها بر اساس رویکردهای تجربی پذیرفته شده طبقه بندی شدند. این تعریق همچنین به این معناست که برخی از کمک های نظری با بخش عمده تجربی تحت رده بندی های رویکردی مختلف قرار دارند.
در ادامه رویکردهای دیگر تحقیق را مورد بررسی قرار می دهد و استثناها و شرایط خاصی را که در این رویکردها مد نظر است تبیین می کند.
روش شناسی مقاله خودیاری به فرهنگ عامه زنان حومه نیوجرسی
عنوان انگلیسی مقاله:
Self-help as women’s popular culture in suburban New Jersey: An ethnographic perspective
نام نویسندگان به انگلیسی:
Kelly C. George
ترجمه فارسی عنوان مقاله:
«خودیاری به فرهنگ عامه زنان حومه نیوجرسی: رویکرد قوم نگاری»
نویسندگان: باند بنتون و دانیلا پترکا- بتون
منبع: ژورنال Participations، جلد 9، شماره 2، نوامبر 2012، صفحات: 29-31.
دانشگاه: Temple University, USA
روش شناسی
در این مقاله هدف نویسنده بررسی «نحوه تولید معنای اجتماعی و الگوهای فرهنگی به طور کلی را از طریق عضویت در جوامع تفسیری ویژه اجتماعی» می باشد.( Jensen & Rosengren, 1990, p. 222)
برای این کار نویسنده با استفاده از مصاحبه عمیق، مشاهده مشارکتی و تحلیل اسنادی، تجربه شرکت کنندگان گروه زن را با توجه ویژه به خواندن یک جهان جدید، مورد مطالعه قرار داده است.
وی می نویسد که با اعضای گروه زنانی را که یک بار در ماه در یک آب گرم و در مرکز درمانی در یک جامعه مرفه در کاست لاین 3 نیوجرسی ملاقات کرده، مصاحبه اش را انجام داده است. او ارزیابی که از ساکنان این بخش از شهر دارد «ثروتمندتر، تحصیلکرده تر و تمایل آنها به جمهوری خواهان» است. نیمی از آنها ایرلندی امریکایی هستند و یک چهارم آنها ایتالیایی امریکایی و تقریبا تمام آنها سفید پوست می باشند. سپس او توضیحات بیشتری درباره این گروه ارائه می دهد.
سپس از حضور ده ماهه خود با آنها می نویسد که درباره موضوع مورد نظرش در طی این مدت با جامعه هدف مصاحبه های 60 الی 90 دقیقه ای انجام داده است.