«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- مقاله بسیار خوبی را از سایت سید برداشتم که دوستان نیز می توانند از آن استفاده کنند. این مقاله نگاه انتقادی به سیاستگذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران را مورد توجه قرار داده است. رویکرد آسیب شناسانه این مقاله برای من خیلی جالب بود.
عنوان نشریه: مجلس و راهبرد : بهار 1391 , دوره 19 , شماره 69 ; از صفحه 55 تا صفحه 90 .
عنوان مقاله: واکاوی سیاست گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران (آسیب ها و راهبردها)
نویسندگان: شریفی سیدعلیرضا*, فاضلی عبدالرضا
* دانشگاه عالی دفاع ملی
چکیده:
این مقاله با هدف بررسی تحلیلی و آسیب شناسی سیاست گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران، ضمن تعریف دو مفهوم فرهنگ و سیاست عمومی؛ سیاست های فرهنگی و ملاحظات نظری سیاست گذاری فرهنگی را تبیین کرده و پس از تشریح سیاست های فرهنگی، با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای اسنادی و مدارک علمی و تدوین آرا و نظرهای افراد خبره و صاحب نظر در قالب روش دلفی به تدوین آسیب های این حوزه و ارائه راهکارهای نظری و عملی برای مقابله با آنها می پردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد رابطه دوسویه فرهنگ و سیاست گذاری، ظرفیت بالقوه موثر و فراوانی در ایجاد تحولات فرهنگی و مدیریتی در کشورمان دارد که بخش بسیار کوچکی از آن به فعلیت رسیده است. با نگرش آسیب شناسانه به عرصه سیاست های فرهنگی، می توان به مواردی چون تعدد، ناهماهنگی و ناسازگاری میان مراکز سیاستگذار فرهنگی، عدم تدوین شاخص های قابل رصد، برخورد شعاری با سیاست های فرهنگی، عدم تعیین مسوولیت دستگاه های فرهنگی، ضعف در پویایی و روزآمدی سیاست های فرهنگی متناسب با تغییرات محیطی و مقتضیات زمان، فقدان تفاهم و دیدگاه مشترک مجریان، کم توجهی به نهادهای مردمی، عدم اولویت بندی سیاست ها، ضعف در نظارت موثر و کم توجهی به نظارت همگانی و خودکنترلی، تناقض در سیاست های اعمالی، ابهام در ارتباط میان سیاست های فرهنگی با سایر سیاست ها و... به عنوان مهمترین آسیب های سیاست گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد.
کلید واژه: آسیب شناسی، سیاست گذاری، فرهنگ، سیاست گذاری فرهنگی، سیاست های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- این کتاب یکی از بهترین کتاب ها برای دانشجویان رشته های مطالعات فرهنگی و رسانه است و من مطالعه آن را به همه دوستان پیشنهاد می کنم.
در واقع عنوان کتاب بایستی مطالعات فرهنگی می بود، اما آرتور با دلایل خاصی این نام را برای آن برگزیده است.
وبلاگ جامعه اطلاعاتی در متنی کوتاه فصل اول این کتاب را خلاصه کرده است. در بخشی از این خلاصه می خوانیم:
درباره آرتور آسا برگر، باید بگویم بر اساس آنچه در مقدمه کتاب وی آمده؛ استاد هنرهای ارتباطات الکترونیک و سخن پراکنی در دانشگاه ایالتی سن فرانسیسکو است. او از سال 1965 تاکنون در انی دانشگاه به تدریس اشتغال داشته است.
او دبیر بخش نقد برنامههای تلویزیون و فیلمهای سینمایی در مجله سوسایتی (جامعه) ویراستار مجموعهای از کتابهای تجدید چاپ شده با عنوان «آثار کلاسیک در زمینه ارتباطات» برای بنگاه انتشاراتی ترنس اکشن بوکس و مشاور سردبیر مجله هیومر است.
کتاب «نقد فرهنگی» بیست و چهارمین کتاب آرتور آسا برگر است. توانایی بی نظیر وی در ترجمه نظریههای دشوار به زبانی قابل فهم این کتاب رابه یک نوشتار مقدماتی مطلوب برای ورود به مباحث نقد فرهنگی تبدیل کرده است. کتاب برگر نظریه پردازان، مفاهیم و حوزههای موضوعی اصلی در نقد فرهنگی از نظریههای ادبی، جامعه شناختی، و روانکاوی تا نشانه شناسی و مارکسیسم را در بر میگیرد. نقد فرهنگی با ایجاد پیوند میان این نظریهها و زندگی دانشجویان جانی تازه به کالبد رشته مطالعات فرهنگی میدمد.
نویسنده در توضیحات خود درباره نظریههای مختلف، از بخشهایی از نوشتههای نظریهپردازادن اصلی استفاده می کند و از این طریق خوانندگان را با سبک این اندیشمندان آشنا می سازد و به قرار دادن آنها در بستر خاص تاریخی خود کمک میکند.
مترجم کتاب میگوید ...؛
خانم حمیرا مشیرزاده، در مقدمه این کتاب، چنین مینویسد: فرهنگ و موضوعات مرتبط با آن به شکلی فزایده در کانون مطالعات اجتماعی جای میگیرد. و در خصوص رشته مطالعات فرهنگی می گوید: رشته کم و بیش جدید «مطالعات فرهنگی» به عنوان رهیافتی بین رشتهای به موضوعات فرهنگی هم از رشته های مختلف علمی تغذیه میشود و هم این رشتهها را تحت تأثیر خود قرار میدهد.
وی قائل به این است که برخی ازدستاوردها و بصیرتهای مطالعات فرهنگی میتواند به کار کارگزاران، برنامهریزان و سیاستگذاران فرهنگی بیاید و در شرایطی که مفاهیم و مسائلی چون تهاجم فرهنگی، رابطه و نسبت میان سنت و تجدد، تأثیر و تأثر میراث فرهنگی ملی – دینی و جریانهای فرهنگی معاصر از ملاحظات مهم جامعه فکری و اندیشه ورزان مختلف و همچنین مسئولان کشور میداند.
مشیرزاده، هدف اصلی کتاب نقد فرهنگی اثر آرتور آسا برگر را از یک سو آشنا کردن خواننده با مفاهیم پایه و اصلی حوزه مطالعات فرهنگی و از سوی دیگر پیوند میان این حوزه مطالعاتی با سایر رشتهها و حوزههای علمی میداند و مینویسد: ارائه ترجمه این کتاب، تلاشی است در جهت معرفی حوزه مطالعات فرهنگی به مخاطبان که این امر را گامی به سوی اطلاعرسانی از این حوزه مطالعاتی به سیاستگذاران و مسئولان فرهنگی کشور میداند.