«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در رابطه با نشانه شناسی عکس، نشانه شناس پیش از انجام هر کاری باید یک سری پیش فرض ها را در نظر داشته باشد.
1. پس از پیدا کردن معنا باید نشان بدهیم که چه فرآیندی طی شده است که این معنا را تولید می کند. (تشریح فرآیند معنا پردازی)
2. در عکس یک گرایش وجود دارد که خود را عین بیرون و واقعی نشان دهد. اما این پیش فرض غلط است. عکاس از بیرون زوایا و حالت های مختلف انتخاب می کند تا پیام فردی خودش را بازنمایی کند.
سوزان سانتاک که چند کتاب پایه ای درباره عکس دارد (در کتاب درباره عکس):
عکاس مشاهده گری تیز بین و بی طرف فرض می شود، یک دبیر تا یک شاعر.
اما وقتی مردم به سرعت دریافتند که هیچ کس عکس یکسانی نمی گیرد، این پیش انگاشت که دوربین تصویری غیر شخصی و عینی ارائه می دهد از بین رفت.
3. عکس های فوتوژورنالیستی عکس هایی است که از مسابقات فوتبال یا رویدادهای سیاسی گرفته می شود. این عکس ها نیز جزو آثار هنری به حساب می آیند. از دیدگاه نشانه شناسی می توان آنها را نیز مطالعه کرد.
عکس را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
1. عکس های برنامه ریزی شده
2. عکس های برنامه ریزی نشده
در عکس های برنامه ریزی نشده، عکاس فرصت زیادی برای عکاسی ندارد. او دچار حس مکاشفه می شود و دست به انتخابی می زند که نتیجه آن آثار خوبی می شود.
عکس های برنامه ریزی شده بیشتر شبیه نقاشی هستند که انگار روی عکس کار شده است. عکس «زن بدون روح» اثر آرمان استانیان که در نمایشگاه لندن شش هزار پوند به فروش رفت و این عکس ها به نقاشی نزدیک هستند.
عکس های بهمن جلالی انواع نگاه در عکس را نشان می دهند.