مطالعات فرهنگی و رسانه ایران

این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.

مطالعات فرهنگی و رسانه ایران

این تارنما به آخرین مباحث حوزه مطالعات فرهنگی و رسانه ایران با چشم انداز ارتباطی می پردازد.

مروری بر تاریخ نقاشی و عکس در مطالعات فرهنگی

«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- عکس محصول قرن نوزدهم و بیستم است و اوج آن متعلق به قرن بیستم می باشد.

اولین عکس های غیر هنری ثبت شده «نسه فور نیچه» به فیزیکدان فرانسوی (1833-1765) بر می گردد.

در سال 1831، نقاش فرانسوی لوئیس داگور (Louis Daguerre) توانست اولین عکس مثبت را چاپ کند.

در سال 1899 اولین دوربین عکاسی توسط جورج ایستمان امریکایی تولید شده است.

در دهه 1950 دوربین های با سرعت و حساسیت بالا ساخته شد که امکان عکس برداری در نور خیلی کم را امکان پذیر ساخت.


و در دهه 1990 دوربین های دیجیتال به بازار معرفی شدند که نور را بلافاصله به اطلاعات دیجیتالی قابل نمایش روی مانیتورهای ال سی دی نشان می دادند.

رابطه عکاسی به مشابه هنر به ابتدای عکاسی بر می گردد. دو عکاس سوئدی اسکار گوستاو رجلندر و عکاس انگلیسی هنری پیچ رابینسون به عکس نگاه هنری داشتند. آنها می گفتند که عکاس دست به انتخاب می زند انتخاب زمان و زاویه انتخابی است و معنایی در عکس نهفته است که بسته به نگارش و نگرش عکاسی دارد.

تنظیم نور، زاویه دید، درجه زوم و شیوه های مختلف ظهور و چاپ عکس را عکاس انتخاب می کند.

عکاس روی مکاتب ادبی و نقاشی داشت. چون همراه واقع گرایی و ناتورالیسم بودند. عکاسی در دنیای امروز جایگزین نقاشی شده است و بلکه نقش جداگانه ای پیدا کرده است.

عکس ارتباط مستقیم با هویت دارد و شیوه هایی که ما عکس می گیریم بازگو کننده تعریفی است که ما از خودمان و جهان داریم.

عکس به ما بگوید که ما چه کسی هستیم.

عکس نشان می دهد که حضور مستمرمان در جهان وجود دارد.

و عکس نشان دهنده میل ما به بقاء است.