«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- چیزی که نشانه به آن اشاره دارد در منطق مصداق Reference نامیده می شود.
مصداق مادی (اسم ذات) که در جهان خارج تجسم دارد مانند: گربه، دیوار، سنگ و...
مصداق انتزاعی (اسم معنا) که حضور انتزاعی در ذهن دارد و نمی توان آن را در جهان خارج یافت یا آن را نشان داد. مثل فکر عالی، عشق، صلح و ...
می توان به کمک نشانه ها به اشیاء یا اندیشه ها ارجاع داد و درباره آنها صحبت کرد بدون آن که لازم باشد این اشیاء یا اندیشه ها در مقابل ما حاضر باشند. مثلا می توان درباره گربه صحبت کرد بدون اینکه گربه ای واقعا در مقابل ما حاضر باشد.
این کار از طریق تصویر ذهنی (Image) صورت می گیرد.
به تصویری که نشانه ها در ذهن ایجاد می کنند مفهوم یا Concept گفته می شود.
ما به تصاویر واژه Arcotype را ارجاع می دهیم.
مفاهیم را به لحاظ نسبتی که با یکدیگر دارند به سه دسته تقسیم می کنیم:
1. مفاهیم بلند پایه
2. مفاهیم پایه
3. مفاهیم دون پایه
اگر بخواهیم این را در مثال نشان دهیم می توانیم درباره گربه بگوییم: مفاهیم بلند پایه درباره گربه می تواند «گربه سانان» را شامل شود. مفهوم پایه آن نیز می تواند شامل «گربه»، «شیر»، «ببر» و ... شود. مفاهیم دون پایه آن نیز شامل «گربه ایرانی»، «گربه سامی» و ... می شود.
بعد از تشخیص این که یک نشانه (مثل گربه) چه نوع مفهومی دارد، (گربه به مثابه یک مفهوم پایه)، باید دید که این مفهوم به لحاظ فردی، اجتماعی، فرهنگی چه بار معنایی را در خود دارد. مثلا گربه در امریکا و اروپا یک حیوان خانگی دست آموز است که دوست و همراه خانواده و فرد می باشد.
در چین، گوشت آن قابل خوردن است.
در مصر باستان، یک حیوان خانگی مقدس بوده است.
در ایران نیز باید دید که گربه چه جایگاهی دارد.
بنابراین یک نشانه با توجه به بخش بندی که تا کنون شد، سه جنبه دارد:
1. یک شکل فیزیکی (شکل نوشتاری یا گفتاری گربه)
2. یک مفهوم (گربه به مثابه عضوی از خانواده گربه سانان)
3. معنای فردی و اجتماعی