«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- در نشانه شناسی علامت های بدن بسیار اهمیت پیدا می کند و در زمره ارتباطات غیر کلامی مطالعه می شود.
علامت های بدن عبارتند از:
1. علائم مادرزادی و غیر ارادی: پلک زدن، صاف کردن گلو، سرخ شدن صورت و حالات احساسی و...
2. علائم ارادی و فراگرفتنی: چشمک زدن، شصت را رو به بالا حرکت دادن و سلام نظامی و ...
3. علائم ترکیبی: خندیدن، گریه کردن، شانه بالا انداختن و ... این موارد ابتدا غیر ارادی هستند ولی با توجه به فرهنگ های مختلف شکلشان عوض می شود.
رمزگان حرکتی چیست؟
نشانه های حرکتی را رمزگان حرکتی می گویند. چون کل حرکات بدن، یک نظام یا شبکه را تشکیل می دهد.
فوکو نگاه خاصی به بدن داشت. او از قدرت مشرف بر حیات «Bio-Power» صحبت می کند. او این قدرت را فراگیر می داند. شامل افکار و اندیشه. او بدیهی ترین حواس ما را هم در سیطره خودش می گیرد. فوکو می گوید که قدرت در حس ما نفوذ گرده است.
لمس کردن «Touch» چیست؟
دست دادن یک نمود رمزگان بساوایی است. دزموند موریس می گوید: زمانی که افراد به جای اسلحه دست های همدیگر را گرفته اند، صلح ایجاد شده است.
دست ندادن نشانه چالش و تهاجم است.
ارتباطات بساوایی چیست؟
ارتباطات بساوایی به پشت و شانه آرام زدن، بغل کردن و دست در گردن حلقه کردن و ... نشانه عشق و دوستی است.
تصور مشترک این است که پوست یک نوع پوشش برای بدن است و نوعی ظرف در نظر گرفته می شود. اما اینکه تا چه اندازه درون من و بیرون من متفاوت است.
بوسیدن «Kiss» چیست؟
بوسه هم جنبه اروتیک و غیر اروتیک دارد. مثل بوسیدن بچه ها و اعضای خانواده.
حرکات دست، سر و ... شباهت های بین فرهنگی و تفاوت هایی دارند.
گفتن نه یا آری توسط دست یا سر از حرکات متفاوتی است که استفاده می شوند.
استفاده از انگشت نشانه نمایه ای یا اشاری بسیار رایج است.
حرکات دست به هنگام استفاده به عنوان زبان ناشنوایان کارکرد نمادین هم پیدا می کند.
رقص «Dance» چیست؟
رقص در همه فرهنگ ها یافت می شود.
رقص پنج کارکرد دارد:
1. احساسات
2. مناسک قبیله ای
3. تفریح و نیازهای جسمی و روانی
4. روایت دارد و نمایش می دهند.
5. در معاشقه و جذب شریک جنسی کاربرد دارد.
کلام آخر:
درک کردن و فهمیدن نشانه های بدن در واقع به مثاله رمزگشایی یکی از اساسی ترین شیوه های ارتباطی است.