«مطالعات فرهنگی و رسانه ایران»- زهره روحی در سایت انسان شناسی و فرهنگ بحث مهمی را در باب کتاب تمایز بوردیو مطرح کرده است که در این یادداشت آن را نقل می کنیم.
«تمایز: نقد اجتماعی، قضاوتهای ذوقی»، اثر پییر بوردیو؛ ترجمه حسن چاوشیان، تهران: ثالث.
نوشته کتاب «تمایز» یکی از مهمترین آثار پی یر بوردیو است. در این اثر وی به آشکار ساختن رابطة غیر قابل تفکیک «موقعیتهای اجتماعی» و «قضاوتهای ذوقی» پرداخته و از سه بخش تشکیل شده است:
«نقد اجتماعی قضاوتهای ذوقی»، «اقتصاد عمل»، و «سلیقههای طبقاتی و سبکهای زندگی».
اگر بخواهیم در یک کلام موضوع کتاب «تمایز» را معرفی کنیم، میتوان گفت دربارة فرهنگ است. بحثی که یقیناً یکی از مهمترین مسائل بشریست، از اینرو که همزاد هستیِ انسان و جهانِ اجتماعی اوست و تفکیکاش از هر دو محال؛ معمولاً در مواجهه با مفهوم و کارکرد «فرهنگ»، عادت بر این است که یا از آن به عنوان عامل سلب آزادی یاد شود، و یا به عکس به عنوان امری متعالی و آزادی بخش.
اما بوردیو از چنین منظری با فرهنگ کاری ندارد، بلکه همانگونه که در مقدمة کتاب تمایز میگوید، هدف او پیوند زدن معنای محدود و هنجارمندِ فرهنگ (و کاربردهای متداولِ آن)، به مفهوم «انسانشناختیِ» فرهنگ است؛ تا از این راه بتوان درکی همه جانبه از فرهنگ و کرد و کارهای آن داشته باشیم.
اما اینکه کتاب «تمایز» چگونه بررسی شود، برای خود مسئلهای ست. البته نه فقط به دلیل حجم قابل توجه آن که همراه با پیوست، نمایه و یادداشتها، چیزی حدود 850 صفحه است، و نه حتا به دلیل شکل و فرم ساختارشکنانة آن که با بر هم زدنِ عادت نظمیِ بین متن و حاشیه و درآمیختنشان به هم، به قول مترجم انگلیسیِ کتاب، یعنی ریچارد نایس (Richard Nice)، «بسیار فرانسوی» به نظر میرسد؛ بلکه به دلیل نگرش پردامنة بوردیو که در بحثهای تحلیلیاش همواره آمادة هر نوع «اضافه و بزرگ» کردن محدودة طیف بررسیست که طبعاً همین امر باعث شکلگیری تعداد زیادی از خرده قلمروهایی میشود که ضمن آنکه مخاطب را با کاری جذاب و هیجان انگیز مواجه میکند، از برخی جهات به دلیل کثرت لایهسازیهای ساختاری، (آنهم در اثر حجیمی همچون «تمایز»)، جداً میتواند منتقد را دچار مشکل انتخاب محدودة بررسی کند.